Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Προ πάντων στην αφή...



Ήμουν δεν ήμουν πέντε χρονών, αφ’ ότου ορισμένοι τύποι δίτροχων μου άρεσαν εξαιρετικά. Αλλά για μερικά απ’ αυτά ήτο τόσο ξεχωριστή η προτίμησή μου και τέτοια συγκίνηση αισθανόμουν όταν τα έβλεπα, όταν με 'επλησίαζαν', μου 'μιλούσαν' και μάλιστα τα χάιδευα, ώστε σήμερο να νιώθω πως η αγάπη μου γι’ αυτά ήταν κάτι περισσότερο ή κάτι διαφορετικότερο από κοινή και απλή αγάπη. Στην αρχή αυτή η αγάπη ήτο στην αίσθηση, προ πάντων στην αφή, το χρώμα... γιατί μ’ άρεσαν κατά προτίμηση τα κόκκινα... Το αίσθημα του αρμονικού συνόλου και της έκφρασης φαίνεται ότι δεν το είχα στην αρχή ή το είχα πολύ αδύνατο, ίσως και διαφορετικό...


Στην φωτογραφία: Vespa 50ss του 1966 

Δεν υπάρχουν σχόλια: